Kontoristen

For andre enn born, oljearbeidarar, turnusarbeidarar, lærarar, bønder, pensjonistar… kort sagt; for oss på kontor, er det slett ikkje enkelt å få avvikla ferien. Fri-dagane er så få. Tenk om ein kasta vekk fridomen, det lenkjelause tilværet, på noko mislukka? I tillegg skal det godt gjerast ikkje å leva tett på menneske med endelause friperiodar eller grenselaus fleksibilitet. Slike likar å laga planar, noko må dei jo bruka tida til, og det er sjølvsagt uråd for kontoristen å halda fylgje. Kontoristen lyt plukka og prioritera. Og så kjem det verste av alt: Ferieavviklingsprosedyrane på kontoret: Søknad i seks kopiar (elektorniske, rett nok), komitehandsaming og til slutt oppføring i det store excel-arket.

I år blei det rett og slett litt for komplisert. Skulle eg få med meg alt på ferieplankartet, måtte eg ha teke ferie i 8 veker. Eg hadde 3 til rådvelde. Løysinga blei å ta ferie nokre dagar i slengen. Det gode med denne løysinga, var at eg fekk med meg alt det obligatoriske, samt mykje kjekt. Det dårlege, var at arbeidsgjevar fann det naudsynt å revidera ferieavviklingsprosedrane, rett og slett fordi excel-arket tok fyr etter overbelastinga. (Arbeidsgruppa skal levera framlegg til nye prosedyrar medio 2019.)

Ein annan konsekvens, var at eg aldri heilt var tilstades på jobb i dei periodane eg fakisk sat snørt til kontorpulten: Anten tenkte eg på dei gilde dagane eg nyss hadde hatt, eller så putla tankane med korleis neste ferie-etappe kunne bli best mogeleg.

I utgangspunktet, skulle ein kanskje tru at arbeidsgjevar ville ha vorte retteleg uroleg om han skjønte at det er råd å vera fråværande i 8 veker, jamvel om det berre står 3 i fråværsprotokollen. Tenkjer ein litt nærare etter, er det neimenn ikkje så sikkert at mentalt fråvær og manglande skjøtting av arbeidsoppgåver, er noko stort problem for arbeidsgjevar: Eitt av dei aller finaste orda i tida, er «internasjonalisering». Ordet blir alltid nytta når seriøse verksemder skal laga ein strategi. Kva tyder det? Jau, det tyder at det er viktig å reisa rundt i verda.

Slik reising krev planlegging og etterarbeid, akkurat som min ferie i år. Også min arbeidsgjevar har internasjonalisering i sin strategi. Han ynskjer difor at mange medarbeidarar skal ha ein endelaus ferie i arbeidstida. (Rett nok kan det tenkjast at mentalt fråvær i arbeidstida, berre høyrer til under bestemte stillingskategoriar, men det veit eg ikkje noko om.)