Kontoristen

Ein ekte kontorist, likar å ha pult på kontoret. Mange likar det også heime, men langt frå alle får lov til det. Bøker og arbeidsbord med papir på, gjev ikkje den rette atmosfæren for moderne kvinner. Dei vil heller dekorera stova med fallosinspirerte ljosestakar og små ubrukelege bord med duk på. Og puter, me må ikkje gløyma putene.

Dei kvassaste lesarane har kanskje alt gissa om det står ein stor og fin pult heime hjå oss, ein slik som berre ber om papirhaugar og støv? Det gjer det sjølvsagt ikkje, og eg såg verkeleg mørkt på å bli sendt heim med maskina under armen. På kontoret har eg verkeleg pult! Han kan heisast opp og senkast ned, og han har plass til utruleg mykje papir, sjølv om det ligg fleire posar med klede på han.

Eg har elles ikkje skjønt det der med at ein skal stå og arbeida. Det er for rekerensarar og gardistar. Eg ville aldri ha skaffa meg ein slik pult om det ikkje var for det at han er svært dyr. Etter mitt syn, er privilegiet til kontoristen å sitja på ræva åtte timar om dagen. Stor stol, stor pult, stor skjerm, stor kaffikopp: Det er livet, det.

Fyrste dagen i mitt nye tilvære med heimekontor, var eg verkeleg i villreie. Der var dukar og ljosestakar på kvar einaste flate, og på kjøkkenet sat kona på eine enden med maskina si, medan ein av ungane klinte syltety på den andre enden. Kor gamle skal eigentleg dagens unge verta før dei sluttar å søla med maten?

Så kom eg til å tenkja på det fleire av dei reiseglade kollegane mine hadde sagt: Når ein er ute på reise, er det vedunderleg å spandera nokre ekstra kroner på ein liggjetur. Sjølv har eg alltid site godt både på tog og på fly, så eg har aldri heilt skjønt kva dei snakkar om, men no fekk eg ein ide. På nokre få straksar, fekk eg av meg buksa (skjorta og slipset fekk vera på), eg la plast under musa og sette meg til sengs med maskina på fanget. Du hendelse for ein komfort! Det er ikkje viktig å ha pult, i alle fall ikkje på golvet. Liggjepult er tingen. Måtte eg sleppa å ta på meg buksa før det er midtsommar!