Kontoristen

Kona likar ikkje overraskingar. Rett nok hender det at ho seier “I kveld kan du godt overraska meg med blomar, biff og burgunder”, og ho blir retteleg glad om bordet er tilreidd på denne måten når ho kjem heim. Men ekte overraskingar, er ei anna sak. Hadde eg målt stova i ein fin farge, eller sagt på fredagen at me skulle til Paris i helga, ville det ha vorte ballade. Torer ikkje eingong å tenkja på reaksjonen om eg hadde sagt: “Foreldra mine kjem i morgon. Dei skal berre bu her ei lita veke.”

Bursdagsgåva, er ei årviss utfordring. Eg likar å overraska, men samstundes hatar eg å stimulera BNP ved å dra til husars slikt som korkje er nyttig eller skapar glede. Difor plar eg retta meg etter ynskjelista, men eg freistar i det lengste å halda handelen skjult. Strategien er å tala varmt om gode alternativ, eller om gode tilbod eg har sett. Slik greier eg å skapa ei muggen kjensle av uvisse i heimen. Den skal helst vara fram til den store dagen.

I år, fekk eg ynskjelista to månader før dagen. Berre ei oppføring. Kvar gong me passerte ein elektrobutikk, fekk eg høyra “du kan no berre nett gå inn og sjå om dei har slike”, og kvar gong kom eg tomhendt ut att. Eg greidde å få ho til å tru at dette kunne bli vanskeleg. Så ein dag, hadde eg med meg ein pose i handa. Ho strålte diskret opp og lata som ingenting, heilt til eg drog opp og presenterte fangsten: “Desse har eg kjøpt til meg sjølv. Eit anna merke, men like gode som dei du vil ha. Kjempetilbod, det hadde ikkje vore noko for deg og?” Ho svarte ikkje…

Ein månad gjekk, og i ein uvakta augneblink,  som Hollande sikkert ville ha nytta til å vitja elskarinna si, sneik eg meg ut for å handla på Elkjøp. Handelen gjekk knirkefritt. Ekspeditøren lurte på kven vara skulle registrerast på, og eg gav han namn og nummer til kona. Tabbe.

Vel heime att, måtte eg slå ei skrøne om bensinfylling, den plar gå rett inn. Kona trekte seg attende for å gjera noko skulearbeid. Ikkje før var boka komen på bordet, før eg høyrde hylet: “Nokon har handla i mitt namn på Elkjøp!” Så såg ho at det var ei kvittering på akkurat det ho ynskte seg. Det var den overraskinga. Satans Elkjøp, kva er gale med papirkvitteringar?