Kontoristen

For godt over eit år sidan, kom ein kollega hesblesande inn på lunsjrommet: – No er det avgjort. Brexit vil bli eit faktum! – Spanande. BIxit er likevel langt meir avgjerande for vår kvardag, kommenterte ein annan turt. Som ein ofte gjer, når det kan sjå ut som om ein har med kjeks å gjera.

Omgrepet BIxit vart ein slager frå fyrste dag, men til skilnad frå Brexit, virka det å vera noko abstrakt, om ikkje utopisk. Litt Horizon 2020, langt der framme i dimma. Ikkje minst på grunn av den uhandterlege karakteren til ideen, vart det naudsynt å konkretisere og symbolisera. Sætre opplevde ein uforklarleg vekst i salet av Bixit kjeks i regionen.

Marknadsanalytikarane klødde seg i hovudet og sleit med å forklara at butikk etter butikk gjekk tome for kjeksa. (Vi har virkelig lykkes med strategien, men hvorfor virker den så godt akkurat på dette postnummeret?) Reinhaldarane sleit med å skjøna kvifor kjekssmulane låg som eit tjukt engelsk teppe over heile bygget.

Slik ebba året ut. Og slik byrja året i år. Men så hende det noko. På ein av dei flottaste og våtaste vinterdagane, seiv det ut eit rykte om at leiinga hadde samla seg til drittpakkeverkstad, etter modell av dei populære joleverkstadane. Dette sette kveik i fotfolket. Sporens streks vart prosjektet «Skylapp 2017» utmeisla. Oppstartsmøtet vil gå inn i soga som ein av dei mest vellukka drittpakkeverkstadene gjennom tidene. Så flott vart arbeidet, at leiinga ikkje kunne anna enn å samla seg til sluttpakkeverkstad. Litt av kvart kan seiast om slike verkstader, berre ikkje fortel sauebonden om kva kontorleiarane er viljuge til å betala for daudkjøt!

Om bonden vart verande uvitande om prosessen, fekk andre det med seg. Litt etter litt auka talet på innvigde. Brått skygde problema for heile horisonten. Og motsett av kva ein skulle tru: I skuggen vart det tydeleg kvar ein skulle vaska for å få vekk dritten.

Trass i det, brått og uventa kom dagen: BIxit.

Kva kan ein læra av dette? – Jaktar du horisonten, bør du ha skylappar.