Kontoristen

Kontorarbeid er ikkje akkurat noko å bli sprek av. Ein sit no helst på ræva og trykkjer. Jamvel når ein ikkje trykkjer, sit ein og vaglar.

Trening er difor noko dei fleste kontoristar syslar med. Somme helst på eit teoretisk plan, andre stykkevis og delt, og atter andre fullt og heilt. Sams for dei to fyrstnemnde gruppene, er at dei ikkje fyrst og fremst fryktar dårleg kondisjon og manglande stål i bein og armar. Det dei er redde for, er at vomma skal deiga seg ut over kontorpulten slik at det ikkje lenger blir plass til avisa, mobiltelefonen og lommeboka.

I mylderet av treningstilbod, er det mangt å velja mellom. Blant nyare aktivitetar, finn me «bootylicious». For tilårskomne karar frå landsbygda, er det slett ikkje så enkelt å få taket på kva dette er, i alle fall ikkje utan hjelp av ei moderne ordbok. Truleg er det kreativ samskriving av orda «booty» og «delicious», altså ræv og deilig. Soleis snakkar me om ræv-deilig trening. For meg er det framleis litt uklart kva dette er. Men at det er eit ræv-dårleg namn, det kan me alle vera samde om. Trass i namnekvaliteten, talar hordar av høgt utdanna kvinner entusiastisk om aktiviteten, og dei vrikkar seg gjennom den eine stillinga etter den andre. Eg likar å tenkja på at det står ein svært grisete mann bak både koreografien og namnet.